نذر خون

سلیمان لایق

و روی خط شامگاه سرنوشت

که پای هر مسافری بلرزه میرود

و تیر پشت رستمان خمیده میشود

دلاور زمین ما

نخیب دل نشین ما

غریو رستخیز مرگ را شنید

و عطر خون خویش را شمید

و زیر تیغ دشمنان خویش گفت:

درین دمیکه زندگی خویش را تمام میکنیم

و بر شکوه رزم خود سلام میکنیم،

این شب سیاه تیره را

به باور طلوع آفتاب اختتام میکنیم.

و لحظۀ عظیم آزمون رسید

و در میان خنده های واپسین

دلاور زمین ما

بر آخرین بیاض زندگی نوشت:

ما بعرف سر سپردگان سرزمین خویش

جام مرگ میزنیم

و پیش از نماز خود بر آستان عشق

ز تشت خون داغ خود حمام میکنیم

و به نثار جان خود تمام میکنیم

و در غروب آخرین نفس

به خلق قهرمان خود سلام میکنیم!!!

درود بر نجابت دلاوران

که بیدریغ و بی امان

و در شب سیاه بی ستارگان

بجنگ دیو میروند.

چه درخور ستایش و نیایش و محبتند

آن شناوران که خشم بحر را

به نذر خون گرفته اند.

و کشف راههاه تازه را

به آزمون گرفته اند

چه پر جلال و پر شکوه و ابهت است

که آدمی برای ایده های خویش

بپای دار میرود

و تا نهایت خط کشیده

استوار میرود.

برادران و خواهران سرنوشت

دلاور زمین ما

دلاور شما

عزیز راستین ما

بخون خود نوشت:

ما قیام میکنیم

و رزم پر شکوه خویش را

که تا زمین و زندگیست احترام میکنیم!!!