سید سلام الدین نیرومند

یادی از سرور خیل مبارزان صلح وسعادت مردم
 

   ۲۷ سپتامبر مصادف است با دهمین سالروز شهادت سیاستمدار شجاع و مبتکر در مقیاس تاریخ معاصر کشور ما، داکتر نجیب الله رئیس جمهور اسبق افغانستان و رئیس حزب وطن.

                   روانش شاد و راهش پر رهرو باد.
 

   اگر میگویم که او سمبول مبارزات آزادیخواهی و وطندوستی نسل ما در برابر ظلم، بی عدالتی، جنگ، خونریزی و بیگانه پرستی بود نه مبالغه است و نه در آن جای شکی وجود دارد.

   میگویند آفتاب آمد دلیل آفتاب.  زندگی پر افتخار و پر ابتکارش بمثابۀ یک سیاستمدار جسور و حماسۀ شهادتش به حیث مبارز استورای که تا پای جان بقول خود با مردمش وفادار ماند وی را در جایگاهی نشاند که اینک امروز بی عسکر و بی لشکر صدر نشین قلوب مردم سرزمینش است.

   نام داکتر نجیب الله با تغیر، با صلح، با اخوت بین الافغانی گره خورده است.  او نه تنها نقش بزرگ و کلیدی در اخراج قشون متجاوز اتحاد شوروی وقت از افغانستان را به عهده داشت بلکه با رهبری دفاع مستقلانه از وطن توان رهبری سیاسی- نظامی خود را نیز به نمایش گذاشت ولی این پیروزی مغرورش نساخت و هرگز از داعیۀ قطع جنگ و تأمین صلح انصراف نکرد.

   او در واژۀ صلح تاکتیک دفاعی استحکام حاکمیت و دوام حکومتش را مشاهده نمیکرد.  او این واژه را با تمام پهنا و وسعتش درک میکرد و به همین لحاظ هم بود که میگفت:
«نصب العین کلیه تدابیر دولت در همه استقامت ها خدمت به انسان جامعه و خدمت به هموطن افغان، بدون در نظر داشت تعلقات ملی، قومی، مذهبی و گروهی باشد. هدف این تدابیر روشن است. ما برای انسان جامعۀ خویش صلح میخواهیم. ما آرزو داریم تا وطن محبوب و مشترک همه ملیت ها، اقوام و قبایل افغانستان، بطور واحد، یک پارچه، مستقل و با ثبات همانطوریکه در گذشته بوده است، در آینده نیز باقی بماند.»

   او با توجه به همین هدف بزرگ ستراتیزیک صدان صلح و مصالحه را بلند نمود و تصریح داشت که:
«نیروی حیاتی مصالحه ملی در تحقق جسورانۀ اصول نوین سیاسی که ارزش زندگی انسان را بالاتر از منافع طبقاتی، ایدیولوژیک و منافع محدود اجتماعی قرار میدهد، نهفته است.»

   با تحقق توطیۀ شکست جمهوری افغانستان و ناکامی عملیۀ خلح سرمنشی سازمان ملل متحد و غصب قدرت توسط به اصطلاح مجاهدین (چه آنزمانیکه «مجاهدین چپ؟!» در انتلاف ظد صلح شریک بودند و چه بعد از اخراج ننگین شان از معادلات قدرت) تمام آنچه را که شهید نجیب الله هشدار میداد بوقوع پیوست.  از کشور تنها یک جغرافیۀ در حال انفجار و یک نام که میخواست بی مسمی اش کنند باقی ماند، و با تسلط صالبان که سیطرۀ بیگانه مؤقتاً مکمل گردید آن مرد اراده و عمل با قلب مالامال از آرزوی صلح و سعادت میهنش، با تمام عشقش به انسان و بهروزی اش با ناجوانمردانه ترین شکل، خلاف تمام قوانین بشری و شرعیت نبوی به شهادت رسانیده شد.

   در شهادت نجیب میهن ما که بدست سیاه ترین نیروی قرن، بدست جلادان خون اشام طالبی صورت گرفت اراده و منافع بسیار گسترده (تمام دشمنان میهن، تمام مزدوران آن و تمام آنانیکه ازین خوان یغما به چور و چپاولی چشم دوخته اند) مستور است.

   رستم عصر ما یک تنه با اهریمن جنگید.  او شکست نخورد بلکه قربانی داد تا خونش جوانه های نیرومند در سرزمین رزم و مبارزه بپروراند.

   انشا الله.